Zo, wat een discussie over zwarte Piet! Waar ik mij voornamelijk over verbaas zijn de harde meningen die er worden geuit. Bijvoorbeeld "Zwarte Piet is racisme, mensen die het sinterklaasfeest vieren zijn racistisch" en "Als je iets tegen zwarte Piet hebt, ga je maar terug naar je eigen verrotte land. Daar hebben ze geen eten en werk maar ook geen zwarte Piet. Dan tevreden?"
Maar eigenlijk zijn het allemaal interpretaties van de waarheid, en is de discussie eigenlijk heel lief. De mensen die zwarte Piet niet zo leuk vinden, vragen eigenlijk dit: "Willen jullie donkere mensen alsjeblieft accepteren en lief vinden? Willen jullie ons zien als gelijkwaardig, alsjeblieft?" En de rasechte Hollanders, die opgegroeid zijn met het Sinterklaasfeest zoals het is (en niet zo goed tegen veranderingen kunnen) zeggen eigenlijk: "Willen jullie alsjeblieft van onze lieve zwarte Piet afblijven? We houden van hem en we willen hem niet kwijt."
En daarbij is het allemaal te begrijpen. Ik vind het niet leuk als een buitenstaander zich met mijn zaken bemoeit, dus raakt heel Nederland in rep en roer zodra een groepje buitenlanders zich bemoeit met ons favoriete volksfeest. En dan zijn opmerkingen als: "ga terug naar je eigen land" best begrijpelijk.
Maar aan de andere kant zouden wij ons in Nederland nu wel eens bewust moeten zijn van het feit dat huidskleur niks zegt over een persoon, en vind ik zeker dat er nog veel te veel gediscrimineerd wordt in Nederland (niet alleen op huidskleur, overigens). Het in ere houden van een van oorsprong op slavernij gebaseerde traditie, past niet echt binnen een multiculturele samenleving. (Dat verhaal van schoorsteenveger klopt niet, zegt de hoofdpiet. www.nrc.nl/hoofdpiet)
Dan las ik net nog een blog (decorrespondent.nl/wat-we-niet-zien) waarin beweerd wordt dat racisme niet bestaat, omdat mensen niet op te delen zijn in rassen, zoals honden. Mensen zijn er in veel verschillende kleuren, allemaal tinten tussen sneeuwwit en pikzwart. De slogan "Zwarte Piet is racisme" zou ook eerder de verschillen dan de overeenkomsten benadrukken. En ik geloof dat daar de kern van dit verhaal in ligt.
In mijn ogen kan namelijk Sinterklaas met zijn zwarte Pieten juist het toonbeeld van integratie zijn. Zoals in een gedicht dat ergens op Facebook rondzwerft, wordt vermeld, is het toch eigenlijk fantastisch dat we voor een Turk (Sinterklaas) en een stel zwarte mensen staan te juichen en te zingen als ze eindelijk weer in het land zijn? Zo kunnen we 5 december straks misschien wel uitroepen tot (inter)nationale anti-discriminatie-dag. Misschien zullen we een paar kleine aanpassingen kunnen maken aan het Sinterklaasfeest, zoals onze hoofdpiet ook voorstelt. Zelf ben ik geen voorstander van regenboogpieten, maar misschien moet ik gewoon even wennen. (Zoals met de Scout-fit, om achteraf eerlijk te zijn)
(Daarbij wil ik graag nog even toevoegen, dat er ook een grote heisa gemaakt kan worden om een woord. Zo is het woord 'allochtoon' onderhand omstreden, net als het woord buitenlander. Ook bestaan er geen mensen meer met een handicap, en ook beperking mag niet meer. Nee, deze mensen hebben mogelijkheden. Zo kun je oneindig door blijven gaan met om een woord heen lullen, totdat dit woord weer een probleem wordt en er weer een nieuwe omschrijving bedacht moet worden. Maar je kunt ook, in plaats van de omschrijving, het probleem aanpakken. Want is het probleem het woord allochtoon? Nee, het probleem is de discriminatie. )
Edit 2017: Inmiddels boeit de kleur van zwarte Piet me niet meer echt, zolang de Pietjes maar diversiteit uitstralen. En ik vind het wel leuk als ze niet herkenbaar zijn ;) Blijkbaar moest ik dus inderdaad gewoon even wennen.
Maar eigenlijk zijn het allemaal interpretaties van de waarheid, en is de discussie eigenlijk heel lief. De mensen die zwarte Piet niet zo leuk vinden, vragen eigenlijk dit: "Willen jullie donkere mensen alsjeblieft accepteren en lief vinden? Willen jullie ons zien als gelijkwaardig, alsjeblieft?" En de rasechte Hollanders, die opgegroeid zijn met het Sinterklaasfeest zoals het is (en niet zo goed tegen veranderingen kunnen) zeggen eigenlijk: "Willen jullie alsjeblieft van onze lieve zwarte Piet afblijven? We houden van hem en we willen hem niet kwijt."
En daarbij is het allemaal te begrijpen. Ik vind het niet leuk als een buitenstaander zich met mijn zaken bemoeit, dus raakt heel Nederland in rep en roer zodra een groepje buitenlanders zich bemoeit met ons favoriete volksfeest. En dan zijn opmerkingen als: "ga terug naar je eigen land" best begrijpelijk.
Maar aan de andere kant zouden wij ons in Nederland nu wel eens bewust moeten zijn van het feit dat huidskleur niks zegt over een persoon, en vind ik zeker dat er nog veel te veel gediscrimineerd wordt in Nederland (niet alleen op huidskleur, overigens). Het in ere houden van een van oorsprong op slavernij gebaseerde traditie, past niet echt binnen een multiculturele samenleving. (Dat verhaal van schoorsteenveger klopt niet, zegt de hoofdpiet. www.nrc.nl/hoofdpiet)
Dan las ik net nog een blog (decorrespondent.nl/wat-we-niet-zien) waarin beweerd wordt dat racisme niet bestaat, omdat mensen niet op te delen zijn in rassen, zoals honden. Mensen zijn er in veel verschillende kleuren, allemaal tinten tussen sneeuwwit en pikzwart. De slogan "Zwarte Piet is racisme" zou ook eerder de verschillen dan de overeenkomsten benadrukken. En ik geloof dat daar de kern van dit verhaal in ligt.
In mijn ogen kan namelijk Sinterklaas met zijn zwarte Pieten juist het toonbeeld van integratie zijn. Zoals in een gedicht dat ergens op Facebook rondzwerft, wordt vermeld, is het toch eigenlijk fantastisch dat we voor een Turk (Sinterklaas) en een stel zwarte mensen staan te juichen en te zingen als ze eindelijk weer in het land zijn? Zo kunnen we 5 december straks misschien wel uitroepen tot (inter)nationale anti-discriminatie-dag. Misschien zullen we een paar kleine aanpassingen kunnen maken aan het Sinterklaasfeest, zoals onze hoofdpiet ook voorstelt. Zelf ben ik geen voorstander van regenboogpieten, maar misschien moet ik gewoon even wennen. (Zoals met de Scout-fit, om achteraf eerlijk te zijn)
Waartoe ik met deze blog wil oproepen, is dan ook om een gesprek over discriminatie aan te gaan. Met mensen uit alle culturen, in alle kleuren, met alle geloven. Aan de hand van de kleur van zwarte Piet, naar aanleiding van de strepen of het kruis op de mijter van Sinterklaas, of gewoon omdat je nieuwsgierig bent naar de mening van anderen. Probeer eens niet te hard te roepen "blijf van me af" omdat iemand op een zere plek prikt, maar onderzoek waarom diegene prikt, en waarom het jou pijn doet. Want het verhaal is niet zo zwart-wit als het lijkt. Het heeft veel verschillende tinten. Minimaal vijftig tinten bruin.
(Daarbij wil ik graag nog even toevoegen, dat er ook een grote heisa gemaakt kan worden om een woord. Zo is het woord 'allochtoon' onderhand omstreden, net als het woord buitenlander. Ook bestaan er geen mensen meer met een handicap, en ook beperking mag niet meer. Nee, deze mensen hebben mogelijkheden. Zo kun je oneindig door blijven gaan met om een woord heen lullen, totdat dit woord weer een probleem wordt en er weer een nieuwe omschrijving bedacht moet worden. Maar je kunt ook, in plaats van de omschrijving, het probleem aanpakken. Want is het probleem het woord allochtoon? Nee, het probleem is de discriminatie. )
Edit 2017: Inmiddels boeit de kleur van zwarte Piet me niet meer echt, zolang de Pietjes maar diversiteit uitstralen. En ik vind het wel leuk als ze niet herkenbaar zijn ;) Blijkbaar moest ik dus inderdaad gewoon even wennen.
